خداحافظی با شیر مادر: چه روشی را برای پایان شیردهی کودک نوپا به کار بگیریم؟

زمانی که کودک به سن نوپایی می‌رسد (بعد از شروع اولین قدم‌ها یا عموما در سن ۱۲ تا ۲۴ ماهگی)، در بیشتر مواقع خداحافظی با شیر مادر کار ساده‌ای نیست، با این‌وجود راه‌هایی وجود دارد که می‌تواند به مادران در این زمینه کمک کند.

در واقع صرف نظر از زمان خداحافظی با شیر مادر که می‌تواند بسته به شرایط هر مادر و کودکی متفاوت باشد، چگونگی این خداحافظی نیز از اهمیت فراوانی برخوردار است، چه اگر کودک به روش صحیحی از شیر گرفته نشود، ممکن است لطمات روحی و عاطفی سخت و جبران ناپذیری به او وارد شود و احساس عدم امنیت و اضطراب نشات گرفته از این امر ممکن است تا بزرگسالی نیز او را همراهی کند.

همه می‌دانیم که سینه مادر برای اغلب کودکان نخستین چیزی است که بعد از تولد به آن انس گرفته‌اند و ساعت‌های زیادی از عمرشان را به بودن در آغوش مادر و شیر خوردن گذرانده‌اند. طبیعتا این مهم نه فقط نیاز جسمی و تغذیه‌ای آنها را در ماه‌های اول تولد تامین می‌کند بلکه کودکان از نظر روحی نیز به آن وابسته می‌شوند. در چنین شرایطی، روانشناسان کودک به شدت با خاتمه شیردهی کودکان به صورت ناگهانی و با روش‌هایی از قبیل استفاده از مزه‌های تلخ یا تغییر شکل سینه مادر با رنگی کردن آن یا چسب زخم و ... دروغ گفتن و فریب دادن کودک با ترفندها و خلاصه رفتارهای ضربتی مختلف و بعضا عجیب و غریب که منجر به جدایی ناگهانی جسمی و عاطفی کودک از این یار دیرین او می‌شود، بسیار مخالفند.

متاسفانه روش‌های سنتی غلطی در برخی فرهنگ‌ها رواج دارند که به موجب آن، مادر بعد از مدت‌ها شیردهی با عشق و علاقه به فرزندش، یک شبه اقدام به قطع آن می‌کند؛ غافل از اینکه هر نوع القای تغییر ناگهانی مزه شیر یا آسیب دیدگی سینه مادر که مدت‌ها یار قدیمی کودک و مامن آرامش او بوده تا چه حد می‌تواند فرزند دلبند او را مثل مواجهه با از دست دادن عزیزی، عمیقا مضطرب کرده و با ایجاد یک خلا عاطفی شدید اثراتی جاودانه به جای گذارد.

در چنین شرایطی، تنها روشی که از نظر علمی پیشنهاد می‌شود روش قطع شیردهی به صورت تدریجی است. در بخش نخست این مطلب تلاش شده مراحل مختلف این روش توضیح داده شود. در بخش دوم نیز بخشی از تبادل تجربیات مادران رستاکی و دغدغه‌های آنها در این باره درج شده است.

نظر کارشناسان

با کمک شش مرحله زیر خودتان را آماده کنید که به شیرخواری کودکتان به آهستگی خاتمه دهید، از موقعیت‌های محرک بپرهیزید و از عوارض و سختی‌های آن آگاهی پیدا کنید.

مراحل از شیر گرفتن کودکان نوپا:

مرحله اول: آگاهی یافتن

۱- با کسب آگاهی از آنچه در مرحله از شیر گرفتن اتفاق خواهد افتاد، آغاز کنید؛ اگر از آنچه در پروسهٔ از شیر گرفتن اتفاق خواهد افتاد آگاه باشید، کمتر از ناهمواری‌ها و مسائلی که در این راه وجود دارند شگفت‌زده می‌شوید و بالطبع خواهید توانست با تدبیر و آگاهی بیشتری شرایط مناسب‌تری را برای خود و کودکتان فراهم کنید.

۲- بدانید که در طول فرایند از شیر گرفتن کودکتان چه انتظاراتی از بدن خود داشته باشید؛ به‌طور طبیعی تغییراتی در بدن شما رخ خواهد داد. آگاهی از این تغییرات و عکس العمل‌هایی که بالقوه می‌تواند در شما رخ دهد به درک بیشتر و بهتر شما از این تغییرات کمک خواهد کرد.

۳- آگاه باشید که احتمال بروز تغییرات و عکس‌العمل‌های عاطفی نیز در این فرایند دور از ذهن نخواهد بود؛ تغییرات هورمونی که در شما رخ می‌دهند، علاوه بر مسائل جسمی با تغییرات و عکس‌العمل‌های عاطفی و خلقی نیز همراه خواهند بود.

 ۴- بدانید که کودک شما نیز به اندازه خودتان از این پروسه متأثر خواهد شد و کنار آمدن با کودکتان در این مرحله کمی دشوار خواهد بود. آگاه باشید که کودکتان در حال روبرو شدن با یک تغییر و یک مرحلهٔ گذار اجباری و غیر قابل درک است.

 ۵- اجازه بدهید کودکتان کارگردان این نمایش باشد؛ برای جلوگیری از عکس العمل‌های شدید و بدخلقی‌های کودکان، بهترین روش این است که اجازه دهید خودشان تصمیم بگیرند چه زمانی از شیر خوردن دست بکشند (در اصطلاح فارسی کودک خودش خودش را از شیر بگیرد). در این راه ممکن است کمک شما برای کنار گذاشتن این عادت (شیر خوردن) ضروری به نظر برسد.

یکی از نشانه‌های اصلی این است که گاهی مشاهده می‌کنید که کودکتان پیش از اینکه شیر موجود در سینه را به‌طور کامل تخلیه کند، دست از خوردن می‌کشد. در این شرایط، می‌توان گفت که احتمالا کودک آماده است که به شیرخواری خاتمه دهد.

مرحله دوم: از شیر گرفتن تدریجی

۱- به تدریج و طی یک برنامه حساب شده کودکتان را از شیر بگیرید؛ اگر به هر دلیلی این شما هستید که تصمیم به پایان شیردهی می‌گیرید، باید توجه داشته باشید که قطع تمام دفعات شیردهی به یک‌باره می‌تواند به تغییرات ناگهانی مضری در مادر و کودک منجر شود، کودک را مضطرب و ناامید می‌کند و نیز می‌تواند مادر را بیش از پیش مستعد ابتلا به عفونت‌های پستان و عوارضی از قبیل تجمع شیر در پستان و ماستیت سازد.

۲- دفعات شیردهی را به تدریج و در طول زمان کاهش دهید؛ به عنوان مثال اگر کودکتان به شیر خوردن بعد از ظهر عادت دارد شما ابتدا بهتر است به حذف این وعده در طول یک هفته اقدام کنید. در هفته دوم به حذف یک وعده دیگر نیز اقدام کنید. هم اکنون شما تونسته اید دو وعده تغذیه معمول وی با شیرتان را حذف کنید. این روش را ادامه دهید تا زمانی که کودکتان را به‌طور کامل از شیر بگیرید.

مرحله سوم: از انجام کارهایی که برای کودک تداعی گر شیرخوردن است اجتناب کنید

 ۱- اجازه ندهید کودکتان شما را بدون لباس ببیند؛ در مقابل او لباستان را عوض نکنید و بدون پوشش با او به حمام نروید و مدت کوتاهی لباس‌های با یقه پوشیده بپوشید. اگر کوکتان سینه شما را ببیند ممکن است به یاد دوران شیرخواری به سمت شما آمده و تلاش به شیرخوردن کند.

 ۲- کودکتان را به روش متفاوتی در آغوش بگیرید؛ از در آغوش گرفتن و قرار دادن کودک در حالاتی که به‌طور معمول برای شیردادن به او استفاده می‌کردید اجتناب کنید.

 ۳- از قرار گرفتن در محل‌ها و موقعیت‌هایی که قبلا در آن کودکتان را شیر می‌دادید اجتناب کنید (مثلا اتاقی که معمولاً کودکتان را در آن شیر می‌دادید یا صندلی‌ای که به هنگام شیردهی روی آن می‌نشستید.)

به‌طورکلی از انجام هر آنچه محرک کودکتان برای مطالبه شیر باشد، بپرهیزید.

مرحله چهارم: استفاده از تاکتیک حواس پرتی

 ۱- حواس کودکتان را پرت کنید؛ کودکان به راحتی سرگرم می‌شوند و شما می‌توانید با کارهایی از قبیل بیرون رفتن برای پیاده روی، خواندن شعر مورد علاقه کودک، استفاده از مواد غذایی دلخواه و... به راحتی ذهن او را منحرف کنید. در این راه خلاق باشید و از هر روشی که می‌تواند تمرکز او را از شیر خوردن به سوی خود منحرف کند، استفاده کنید.

۲- کودکتان را مشغول کنید؛ کودکی که سرگرم باشد، کمتر احتمال دارد کار و مشغولیت خود را رها کرده و به فکر شیر خوردن بیافتد.

 اجازه ندهید برنامه خواب کودکتان به هم بریزد؛ اگر کودک شما عادت کرده که با شیر خوردن بخوابد پس از اینکه او را از شیر بگیرید خواهید دید که با وجود نیازی که به خواب دارد حاضر نخواهد شد از کشفیات باشکوهش از شگفتی‌های دنیای پیرامونش دست کشیده و به فکر چرت زدن بیافتد و آنقدر به کشفیات خود ادامه خواهد داد تا نهایتاً از شدت نیاز به خواب گویی بی‌هوش شود. برای اینکه برنامه خواب کودکتان به هم نریزد از روش‌های جایگزین برای شیردهی استفاده کنید. یک ماشین سواری یا گشتن با کالسکه یا حتی سپری کردن زمانی همراه پدر در ننو ممکن است به خوابیدن او کمک کند. هرچند اگر قبل از این عادت خوابیدن با شیر را حذف کرده باشید و کودک را به مستقل خوابیدن عادت داده باشید، قدم بزرگی را برداشته اید. (در بین مادران رستاکی قبلا در این مورد صحبت کردیم. اینجا را بخوانید)

مرحله پنجم: استفاده از جایگزین‌های مناسب

۱- خوراکی‌های خوشمزه به او بدهید؛ وعده‌های شیر خوردن کودکتان را با خوراکی‌های خوشمزه‌ای که می‌توانند نیاز روزانه کودکتان را به کلسیم مواد مغذی و ویتامین‌هایی که پیش‌تر از طریق شیر مادر دریافت می‌کرد را تأمین کنید. به عنوان یک اصل کلی به یاد داشته باشید که چیزهای خوشمزه همزمان باید سالم هم باشند و در عین حال در برنامه کم و بیش مناسب غذایی کودک بگنجند، بنابراین از جایگزین‌های ناسالم و رشوه دادن بی هنگام به وی بپرهیزید.

۲- خوراکی‌های جامد را فراموش نکنید؛ بهتر است از مواد جامد که احساس سیری به کودک می‌دهد به عنوان جایگزین شیر مادر استفاده کنید. یک کودک با شکم پر کمتر احتمال دارد به سمت شیر مادر برود.

مرحله ششم: آگاهی از عوارض احتمالی

۱- برای یک احساس ناراحتی مختصر در سینه مادر آماده شوید؛ بدانید که سینه ممکن است کمی متورم و دردناک شود زیرا در طی دوران شیردهی شیر تولید شده در سینه مادر توسط کودک تخلیه می‌شده ولی هم اکنون این اتفاق نمیوفتد. برای جلوگیری از دردناک شدن سینه‌ها بهتر است مقدار بسیار کمی از شیر را با دست بدوشید. دقت کنید که شیر زیادی نباید دوشیده شود طوری که بدن شروع به تولید دوباره شیر کند. بدن شما نیاز دارد که به آرامی میزان شیری که تصور می‌کند کودکتان به آن نیاز دارد را کم کند.

۲- از تجمع شیر در یک نقطه از سینه که منجر به بسته شدن مجاری شیر و ایجاد توده‌های دردناک می‌شود جلوگیری کنید؛ ماساژ سینه‌ها زیر دوش آب گرم بهترین و کم دردترین راه برای جلوگیری از تجمع شیر است. قرار دادن برگ کلم روی سینه نیز برای کاهش درد کمک کننده است. همچنین استفاده از کمپرس سرد در کاهش درد و نیز کاهش تولید شیر در سینه موثر است.

۳- از یک لباس زیر با سایز متناسب و نه تنگ استفاده کنید؛ دقت کنید که لباس زیرتان بدون فنر باشد چرا که خود این فنرها ممکن است باعث ایجاد ناراحتی‌هایی در سینه شود.

۴- احساس گناه نداشته باشید؛ ممکن است این احساس زمانی که کودکتان برای مطالبه شیر به سمت شما می‌آید شدت یابد و شما احساس خودخواه بودن، دل‌شکستگی و ناامیدی کنید. این به دلیل پیوندی است که در نتیجه شیردهی بین مادر و کودک ایجاد شده است که هم اکنون پایان یافته است. این احساسات طبیعی است و با مرور زمان رفع خواهد شد. پس سعی کنید این احساسات را کنار گذاشته و به این فکر کنید که کودکتان وارد مرحله جدیدی شده و به زودی به برنامه غذائی جدیدش عادت خواهد کرد.

اخطار: چنانچه در مرحله از شیر گرفتن دچار تب شدید یا افسردگی شدید شدید به پزشک مراجعه کنید.

منبع:  Wiki How

تصاویر: Wiki How

ترجمه و آماده‌سازی برای رستاک: سمیه مامان رادین

گفت‌وگو و تبادل نظر

یک مامان

بچه‌ها من می‌خوام نی نی رو از شیر بگیرم. میشه تجربه‌هاتون رو در مورد از شیر گرفتن بهم بگین؟

مامان دوم

پسر من ۸ ماه و نیمه بود که خودش شیر خوردن رو ترک کرد. طبیعتا خیلی راحت بود. اصلا بی‌تابی نکرد، و ظاهرا هیچ فرقی براش ایجاد نشد. البته شرایط ما کمی متفاوت بود. اول از این نظر که زیر یک سال با شیر خداحافظی کرد و مثل اینکه خیلی فرق داره زیر یک سال و بعد از یکسالگی، قبل از یک‌سالگی بچه‌ها از جهاتی راحت‌تر می‌پذیرند.

دوم اینکه پسر من از اول شیشه هم می‌خورد .

و سوم اینکه ساعت شیرش تنظیم بود. دم به دقیقه شیر نمی‌خورد. هشت ماهگی دیگه فقط سه وعده در روز شیر داشت گاهی چهار وعده. و چون مهد می‌رفت فقط دو وعده ش شیر خودم بود. در نتیجه چندان وابسته به شیر مادر نبود.

مامان سوم

من همچنان با شیر خوردن شب پسرم مشکل دارم. هنوز تو بیست ماهگی حتماً وقت خوابش باید شیر بخوره یا حداقل یک چیزی تو دهنش باشه.

یک روز که پیش خواهرم بود خیلی خواب داشت روی پای خواهرم با یک قاشق تو دهن خوابید و اون شد اولین و آخرین باری که بدون شیر خوابید. چند باری سعی کردم شیر خوردنش رو کم کنم ، اما موفق نشدم. خیلی‌ها توصیه می‌کنند باید یک دفعه بگیرم. شیر روز رو تا حدی کم کم قطع کردم اما وقت خوابیدن نه. مساله اینه که روز با کارهای خونه سرگرم می‌شدم و می‌گفتم کار دارم. به کم نق می‌زد و گریه اما شب نمی‌خوابه.

مامان چهارم

اوضاع دختر من شاید از همه خراب‌تره. الآن چند شبه تا صبح می‌خواد سینه تو دهنش باشه، یک ساعت خواب نیم ساعت شیر. تا صبح همینه، دیشب از دهنش درآوردم انقدر گریه کرد که پشیمونم کرد. جیغ و گریه و فریاد! واقعاً دیگه باید از شیر بگیرمش، دارم داغون میشم. من هم روز رو موفق شدم کم کنم، اما شب ...

بانو

به نظر من هرچی بگذره بدتر میشه و بهتون خیلی سخت میگذره. باید از الآن کمش کنید. من که از یک سالگی عادتش دادم که شیر کم بخوره. وقتی ۱۸ ماهگی گرفتمش تا چند شب فقط کمی بهونه می‌گرفت و گریه می‌کرد.

ببینید وقتی میخواین بچه رو از شیر بگیرید اول از همه خودتون باید واقعاً آرامش داشته باشید وگرنه اوضاع بدترازقبل میشه. باور کنید علی نصف شب بیدار می‌شد با اینکه خیلی وقت بود شیر نمی‌خورد، بعد بی خوابی می‌زد به سرش، دو ساعت بازی می‌کرد. فقط صبر کردیم. ما چرت می‌زدیم. اون بازی می‌کرد تا خوابش ببره. این طوری که گریه کنه اگر شیر بدی بدتره. سعی کن به گریه نیفته، بازی کن، حواسشو پرت کن.

شقایق

در مورد شیر شب، پدرها خیلی نقش دارند. باید کمک کنند. پسر من شب‌ها یقه لباسم رو می‌کشید پایین و منم مجبور می‌شدم بعد از کمی مقاومت شیربدم بهش.

ولی تو ۱۴ ماهگی، سه چهار هفته با کمک همسرم مقاومت کردیم و تا جایی که می‌شد شب‌ها آب دادیم به جای شیر. البته یک وقت‌هایی هم بچه مقاومت می‌کرد و بعدش باز هم شیر می خواست ولی به مرور کمتر شد. اواخر ۱۴ ماهگی، دیگه فقط ساعت ۵ شیر می‌خورد و بعد هم دیگه به کلی قطع شد.

در مورد شیر روز هم بگم که پسر من به طرز خیلی شدیدی وابسته به شیرم بود، تا می‌نشستم‌ کنارش بازی کنم می‌پرید و یقه مو می‌گرفت و اگه شیرش نمی‌دادم، جیغ و نق و...  

تا اینکه عزمم رو جزم کردم. مهم‌ترین چیزی که تو این مقوله مهم بود هدف بود، یعنی اگر ندونی چه کار می‌خوای بکنی و یکم دست و پات بلرزه تمومه، بچه دیگه جدی نمی‌گیردت.

من چند تا کار رو با هم کردم که خیلی عالی جواب داد؛ اول لباس یقه بسته سفت پوشیدم که نمی‌تونست خیلی پایین بکشه. دوم یک هفته مدام بردمش بیرون و سرش رو به انواع روش‌ها گرم کردم.

سوم شیشه شیر و شیر خشک. البته چون ۱۴ ماهه بود و به شیشه هنوز نیاز داشت. تا قبل از اون پسر من لب به شیشه نمی‌زد، گاز می‌گرفت ولی من مقاومت کردم. دو بسته شیر خشک ۳۰ تومنی رو تقریبا دور ریختم ولی در ‌‌نهایت خوشش اومد، حالا چیکار کردم؟

اول شیشه شیر اونت نچرال فلو خریدم که عالی بود و خیلی موثر بود، دست سانی درد نکنه با پیشنهادش. دوم هر بار احساس می‌کردم دیگه الان شیرم رو می‌خواد و واقعا گرسنه شده، سریع شیر خشک درست می‌کردم، حتی حاضر بودم همه‌ش رو دور بریزم ولی بهش می‌دادم که اگر شده یک کم هم بخوره، و نکته اصلی اینه که اصلا اصرار نمی‌کردم تو خوردن شیشه!

شیشه رو می‌دادم باهاش بازی می‌کرد. قبلا شیرش زمین می‌ریخت ولی از وقتی اونت خریدم همه این مشکلات حل شد.

چهارم اینکه بیچاره می‌شدم تا سرگرمش کنم ولی هر طوری بود سرش رو گرم می‌کردم، انقدر دلقک بازی و دیوانه بازی و دنبال بازی و قایم موشک بازی می‌کردم تا یادش بره.

یک نکته دیگه که رعایت می‌کردم این بود که وقتی بغلش می‌کردم یا موقع شیر دادن اصلا به سینه‌م نمی‌چسبوندمش، حتی به پشت بغلش می‌کردم ولی نمیذاشتم یادآور شیرم بشه براش و در نهایت اینکه نمی‌ذاشتم به جایی برسه که برای شیر خوردن به گریه بیفته.

مهم اینه که دلت نلرزه و خودت هوس شیر دادن به سرت نزنه. تا یک ماه بعد هم بچه من بعضا هوس شیرم رو می‌کرد گهگاهی. ولی باز من هواسشو پرت می‌کردم و زودی شیشه رو آماده می‌کردم که بخوره. بعد هم بهش دارم می‌گفتم سینه من دیگه خیلی شیر نداره پسرم، شیر برات می‌ریزم تو شیشه بخور. هرگز بهش نگفتم اوف شده و این حرف‌ها . کلا با این روش‌هایی که پایه دروغ داره میونه‌‌ای ندارم .

مامان پنجم

من در ۱۵ ماهگی در روز به سه وعده رسوندم، صبح و عصر و شب. بعضا یقه لباسم رو می‌کشید و شیر می‌خواست اما سرش‌ رو گرم می‌کردم یا یه چیز دیگه‌ای می‌دادم می‌خورد تا یادش بره. با کمی تلاش، در اون سن با این سه وعده خوب کنار آمد و بعد هم مدت‌ها همین روند رو ادامه دادیم.

ثمین

پسر من هم شب اول بدون شیر فقط گریه می‌کرد ولی تا چند شب بعدش روی پام با قصه خوابید، الانم با قصه فقط، دوست نداره روی پام باشه. دوست داره مستقل بخوابه انگار. توی روز خسته‌اش کن حسابی برین بازی و پیاده روی. بعد سعی کنید با ماساژ و قصه آروم آروم بخوابونیدشون.

من اول می‌خواستم شیر شب رو کم کنم. گریه می‌کرد. مامانم گفت اول روز رو کم کن. اینجا هم مامان‌ها در مورد بچه‌هایی که تا این سن هنوز شیر شب می‌خورند و دیگه کلا وقت از شیر گرفتنشون رسیده، همین پیشنهاد رو داشتن. روز رو کم کم کامل قطع کردم. فقط موند دو بار موقع خواب. ولی یه مدت انگار حریص‌تر شده بود به جاش شب تا صبح شیر می‌خورد. تقریباً ۳ هفته یا یک ماه توی همین مرحله درجا می‌زدیم. حاضر نمی‌شد از شیر شب کم کنه، یه شب اگر وعده‌های کمتر می‌خورد، فردا شبش بیشتر از قبل. دکترش هم توصیه‌اش به پایان شیردهی بود.

سارا

بچه‌ها خیلی از تحقیقات هم نشون میدن که بیشتر بچه‌هایی که شب‌ها بیدار میشن، بچه‌هایی هستن که شیر مادر میخورند (قاعدتاً این به معنی این نیست که شیر مادر بده! همه در این زمینه می‌دونیم). ولی گویا این یک واقعیته که بیداری‌های شبانه بین بچه‌هایی که شیر مادر می‌خورند و بچه‌هایی که در اتاق پدر و مادر می‌خوابند به‌مراتب بسیار بیشتر از بچه‌های دیگه دیده می‌شه.

می دونید که خیلی‌ها تو دنیا عدد دو سال رو هم در نظر نمی گیرند. کما اینکه سازمان بهداشت جهانی هم پیشنهاد می کنه دو سال و بیشتر! یک نمونه دوستی که گفتم قبلاً براتون تا چهار و نیم سالگی بچه شو شیر می‌داد. می‌گفت بعد از دو و نیم سالگی یه کم «کمتر» شبا بیدار شد! ولی خیلی‌ها هم خب خیلی زودتر از شیر می‌گیرند بچه‌ها رو. این یک واقعیته که تا یک سالگی اگر بچه رو از شیر بگیریم کار خیلی راحت‌تره ولی بعد از اون آگاهی بچه بیشتره و وابستگیش هم به مراتب بیشتر. هر چند حالا این حرف به این معنا نیست که زیر یک سال بچه‌ها رو از شیر بگیریم. همون بحث همیشگی که بستگی به شرایط هر مادر و کودکی داره.

من هر چی مطالعه کردم، راه حلی که در کل متخصص‌های مختلف برای بیداری‌های شبانه دارند از چند دسته کلی خارج نیست:

• یا اینکه بنا به درخواستش بهش شیر بدین، هر چند بار که خواست! (کاری به مزایا و معایبش ندارم ولی یه عده واقعاً پیشنهادشون اینه!)
• یا اینکه عادتش رو تغییر بدین که این تغییر عادت معمولاً به تنهایی ممکن نیست و دو تا پیش زمینه لازم داره:
  •  یکی اینکه که بسیار توصیه می‌شه بچه مهارت مستقل خوابیدن در تختش رو یاد گرفته باشه که در واقع این مهارت باعث میشه نصفه شب هم که بیدار شد باز خودش خوابش ببره.
  • دوم اینکه شیر روزش یا کامل قطع شده باشه یا بسیار منظم شده باشه و دیگه هر لحظه‌ای که اراده کرد نباشه.

بعد از اینکه این دو تا پیش زمینه اجرا شد یا لااقل تا حدی توش پیشرفت حاصل شد، مرحله اصلی مقاومت کردن برای شیر شب می‌مونه که اون هم پیشنهاد و توصیه متخصص‌ها روش تدریجی هست؛ یعنی اولا شیر خوردن بچه‌ها منظم شده باشه و ساعت مشخص داشته باشه و بعد در شب هم مثل روز، یک وعده در میون شیرها حذف بشه. مثلاً اگه ساعت ۲، ۴، ۶ پا میشه، اول شیر ساعت ۴ حذف بشه. بعد ۲ بعد ۶.

این میتونه به قیمت این باشه که بچه کامل بیدار بشه و حتی مدتی بیدار بمونه! ولی گویا چندان چاره‌ای نیست. تلاش میشه کرد روش‌های دیگه‌ای رو به کار گرفت، شاید شانس بیاریم و بچه کامل بیدار نشه. ولی نهایتاً اگر بیدار شد هم شد؛ ممکنه ۲ تا ۴ رو کامل بیدار بمونه!

توصیه‌ها بیشتر اینه که در شب نباید بازی کرد. بچه باید بدونه شبه و باید بخوابه. چراغ نباید روشن کرد و همه باید سعی کنن تو تختشون بمونند. چند شب ممکنه طول بکشه ولی درست میشه.

اما پیشنهاد خود من:

الآن بچه‌ها ۲۰ یا ۲۱ ماهشونه. اونایی که از اول دو سالگی رو هدف گرفتین یا عید رو هدف گرفتین یه کم دیگه صبر کنید، به زمانی که تعیین کردید نزدیک بشین. معمولاً تو جامعه ما شیردهی بعد از دو سالگی حتی به کم تابو میشه و در نتیجه همه خانواده و اطرافیان بسیج میشن کمک کنن که بچه رو از شیر بگیرین! این به شانسه که الآن به دو سالگی نزدیک میشیم. اگه خودتون هم اینطوری راحت‌ترین ادامه بدین تا اون موقع دیگه چیزی نمونده. واقعاً خدا قوت!

شاید شانس بیارین جوجه‌ها با شما همکاری بیشتری کنن اون موقع و خودشون شیر شب رو راحت تر قطع کنن یا اینکه اون زمان یکی از همین راهکارهای مرسوم رو به کار بگیرین.

البته من فکر می‌کنم ممکنه در دو سالگی یا حول و حوش این سن، اگر بچه همچنان تعداد وعده‌های زیادی شیر بخوره، از شیر گرفتن به روش تدریجی سخت باشه. اما راه درست و چیزی که واقعا متخصص‌های این زمینه پیشنهاد می‌کنند اینه که به تدریج واقعاً شیر کم شده باشه، منظورم به تدریج یعنی اینکه با یک برنامه درست از سن پایین شیر شب به تدریج قطع شده باشه، شیر روز سه ساعت یه بار شده باشه، بعد پنج ساعت یه بار، بعد کلاً رسیده باشه به دو بار در روز و ...اگر این برنامه از اول برای بچه‌ها اعمال بشه، دیگه از شیر گرفتن نهایی کار خیلی دشواری نیست. من فکر می‌کنم در این حالت حتی به جایی ممکنه برسیم که خیلی جاها بچه‌ها خودشون با شیر خوردن خداحافظی کنند که بهترین راه ممکنه.

ولی اگر مثلا تا ۱۸ ماهگی هر وقت بچه خواست شیر خورده باشه (روز و شب) دیگه اون وقت خب شاید خیلی راحت نباشه.

مامان سوم

درسته. من هم فکر می‌کنم دو سال که بشه همکاری بیشتر می‌شه. استرس اینکه الآن همسرم بیدار می‌شه و بی خواب رو ندارم حداقل، این خودش تو آرامش من خیلی تأثیر داره. الآن پسرم اگه شب گریه کنه استرس می‌گیرم اما اون موقع به چیز طبیعیه.