خطر سوء استفاده جنسی از کودکان بسیار جدی است، در مورد آن بیشتر بیاموزیم؛

به احتمال زیاد همه ما به عنوان والدین از خطرات سوء استفاده جنسی از کودکان آگاهی داریم؛ اما آگاهی ما و وحشت از سوءاستفاده جنسی از کودکانمان لزوماً به این معنا نیست که ما در مورد نکات ایمنی و شناسایی علائم هشداردهنده سوءاستفاده جنسی همه چیز را می‌دانیم و می‌توانیم با تکیه بر اطلاعات شخصی به کودکانمان نحوه محافظت از خودشان را آموزش دهیم.

درحقیقت بسیاری از ما آنقدرنگران این مسئله هستیم وبه قدری دراین خصوص اضطراب داریم که حتی ممکن است در محافظت از کودکانمان تا جایی زیاده‌روی کنیم که مانع شویم تا آن‌ها نحوه محافظت از خودشان در برابر این خطرات را یاد بگیرند.

 

این مقاله در صدد آن است که در خصوص نحوهٔ محفاظت از کودکان در برابر سوء استفاده جنسی ایده‌هایی به شما بدهد.

 

چرا شما باید در این مورد بدانید؟ آیا حقیقتاً فکر می‌کنید این اتفاق برای کودکتان نخواهد افتاد؟

متاسفانه، همه کودکان در معرض خطر سوء استفاده جنسی قرار دارند!

امیدواری، انکار و تظاهر که این موضوع نمی‌تواند برای کودک من اتفاق بیفتد، خطر امکان سوء استفاده جنسی از کودکانتان را کاهش نمی‌دهد و آن‌ها را برای درخواست کمک سریع و مؤثر در صورت وقوع اتفاق بد آماده نمی‌کند.

مفهوم سوء استفاده جنسی از کودکان (CSA) وحشتناک است؛ اما این چیزی است که همهٔ   والدین نیاز دارند که در مورد آن بدانند

زیرا دانش قدرت می‌آفریند.

 

حقایق:
 

آمار نشان دهنده این حقیقت تلخ و تکان دهنده است که به طور تقریبی از هر چهار کودک دختر، یک کودک و از هر شش کودک پسر، یک کودک قبل از سن 18 سالگی مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند و این می‌تواند برای هر کودکی بدون توجه به سن، جنسیت، درآمد خانواده، فرهنگ، نژاد، مذهب، ظاهرفیزیکی، سلامت ذهنی یا معلولیت و غیره رخ دهد.
 

اغلب و حدود 85 درصد سوء استفاده جنسی از کودکان توسط فردی از فضای اجتماعی اطراف کودک انجام می‌شود برای مثال، فردی از بستگان، دوست خانوادگی، معلم، کارگران جوان، رهبران مذهبی، همسایه ها. علی‌رغم تصویر کلیشه‌ای که از سوءاستفاده کنندگان در رسانه‌ها منتشر می‌شود، سوء استفاده کنندگان عجیب و غریب نیستند و تقریباً کمتر اتفاق می‌افتد که غریبه باشند.

اغلب کودکان هرگز آزار جنسی را گزارش نمی‌دهند. به این دلیل که از واکنش والدینشان واهمه دارند و یا می‌ترسند با بیان این موضوع تنبیه شوند یا مشکلی برایشان پیش بیاید. یا اینکه نمی‌دانند چطورو چگونه موضوع را مطرح کنند. کودکی که مسئلهٔ سوء استفاده جنسی را مخفی می‌کند، احتمال بیشتری دارد که دچار عواقب جسمی و روحی شدیدتری چه در دورهٔ کودکی و چه بعدها در زندگی شود.

کودکان از سنین پایین و از حدود سه سالگی می‌توانند مهارت‌هایی را کسب کنند که آسیب پذیری آن‌ها را در برابر سوءاستفاده‌های جنسی کاهش داده و توانایی صحبت کردنشان دربارهٔ اتفاقی که رخ داده است را افزایش دهد. شما به عنوان پدر و یا مادر، نقش بسیار حیاتی در آموزش به کودکان درخصوص حفظ امنیتشان و آموزش آنها و نیز شناسایی عوامل و نشانه‌های خطرآفرین به منظور کمک به تشخیص و پیشگیری در برابر سوء استفاده جنسی دارید.

 

سوءاستفاده جنسی از کودکان چیست؟

سوء استفاده جنسی زمانی رخ می‌دهد که یک کودک یا نوجوان برای انجام هرگونه رفتار جنسی از سوی یک بزرگسال یا یک جوان، تهدید می‌شود، تحت فشار قرار می‌گیرد یا مجبور می‌شود. (NSPCC)
 

سوء استفاده جنسی از کودکان (CSA) رفتارهای زیادی را شامل می‌شود مانند:

- نوازش کردن، لمس کردن، بوسیدن اندام جنسی یا قسمت‌های دیگری از بدن.

- دخول با آلت تناسلی مرد، انگشت، یا شیء.

- نشان دادن اندام‌های جنسی یا وسایل جنسی به کودک.

- صحبت نامناسب و صریح با استفاده از تصاویر دربارهٔ رابطهٔ جنسی با کودک.

- درخواست از کودک برای لمس اندام‌های جنسی خود یا فرد دیگر.

- رابطهٔ جنسی غیر اجباری با کودکی که زیر سن قانونی است.

 

باورهای غلط دربارهٔ سوء استفاده جنسی از کودکان:

 

 

دشمن بزرگ حقیقت، در اغلب موارد دروغ عمدی، ساختگی و نادرست نیست؛ بلکه باورهای غلط قدیمی، با ظاهری قانع کننده، ولی غیر واقعی است.

تعداد این باورهای نادرست به قدری فراوان است که یافتن نقطه آغاز صحبت در این خصوص را مشکل می‌نماید. در کل، بسیاری از ما این باورهای نادرست را باور کرده‌ایم،  چرا که باور آن‌ها راحت‌تر است!

اگر ما معتقدیم که می‌توانیم یک پدوفیل (کودک آزار) را در خیابان بشناسیم پس می‌توانیم کودکانمان را از آن‌ها دور نگه داریم، اگر ما معتقدیم که سوء استفاده جنسی از کودکان فقط  در خانواده‌های مشکل دار رخ می‌دهد، پس کودکان ما در امان هستند چرا که ما یک خانوادهٔ عادی هستیم، باید بدانیم که دچار باورهای نادرست شده‌ایم.

شناسایی این باورها از این جهت مهم است که شما می‌توانید آن‌ها را به دلیل غیر مفید بودن کنار گذاشته و به اطلاعات مفید و قابل اعتمادترکه می‌توانند کمک کننده باشند، توجه کنید.

 

همهٔ باورهای ذیل نادرست هستند و باید کنار گذاشته شوند:

- تنها دختربچه‌های زیبا مورد سوء استفادهٔ جنسی قرار می‌گیرند.

- همهٔ مزاحمان جنسی شبیه پیرمردهای کثیف هستند.

- بیشتر سوء استفاده کنندگان غریبه‌ها هستند.

- فقط مردان واقعاً به کودکان تجاوز می‌کنند.

- اگر چنین اتفاقی برای کودک من بیافتد، او قطعا به من خواهد گفت.

- این اتفاق هرگز برای کودک من روی نخواهد داد.

- متجاوزین جنسی هیولا هستند و ظاهر شروری دارند.

- آموزش دربارهٔ سوء استفاده جنسی، بچه‌ها را می‌ترساند؛ پس بهتر است در این مورد سکوت کرد.

- اگر فرزند من مورد آزار قرار بگیرد، من متوجه خواهم شد.

- تنها مردان همجنس باز به پسربچه‌ها آسیب می‌رسانند.

- این اتفاق نمی‌تواند در خانواده من بیافتد.

- سوء استفاده جنسی یک موضوع خانوادگی است و باید در خانواده حل شود.

و ...

 

برای پیشگیری از وقوع سوء استفاده‌های جنسی از کودکان چه می‌توانید بکنید؟

 

- به کودکان خود نام‌های مناسب اعضای بدن را آموزش دهید:

حتی ما بزرگسالان از نام بردن اعضای بدنمان خجالت می‌کشیم و در بهترین حالت، از اندام‌های جنسی خودمان به عنوان قسمت خصوصی یا پایین تنه یا قسمت‌های زنانه اسم می‌بریم.

 من مطمئن هستم همه ما اسم‌های مستعاری برای این بخش‌ها داریم. برای مثال من یاد گرفتم که اندام جنسی خود را "Merry Christmas" بنامم و برادرم یاد گرفته بود که آلت جنسی خود را "didler" بخواند!

 

اما واقعا آموزش مناسب اسم بخش‌های بدن چه ایرادی دارد؟ باید بدانیم که با آموزش اسامی مناسب بخش‌های بدن به کودکان، اگر کسی آن‌ها را با قصد سوء استفاده لمس کند، می‌توانند  بگویند که چه بر سر آن‌ها آمده است. با استفاده از نام‌های مناسب، همه دقیقاً می‌فهمند که آن‌ها دربارهٔ چه چیزی حرف می‌زنند و احتمال سوء تعبیر از حرف کودکان به کمترین حد خود  می‌رسد. برای مثال اگر کودکی بتواند بگوید "آن مرد واژن من را با آلت تناسلی خود لمس  کرد" کمتر گیج کننده است تا این که بگوید "اومری کریسمس مرا با دیدلر خود لمس کرد!"

اسم نبردن از اندام‌های جنسی یا "جاهای خصوصی" خواندن آن‌ها، برای کودک به این معنی است که دربارهٔ چه چیزهایی خوب است حرف بزند و دربارهٔ چه چیزهایی درست نیست حرفی زده شود. درصورتی که آموزش کودکان از سنین کم دربارهٔ نام‌های بیولوژیکی صحیح به آن‌ها کمک می‌کند تا احساس کنند که حرف زدن دربارهٔ اندام‌های جنسی تابو و یا  شرم آور نیست؛ و بدیهی است در صورت بروز سوءاستفاده جنسی از کودک، حرف زدن و یا حرف نزدن از سوء استفاده نتایج بسیار متفاوتی دارد.

 

- تماس سالم- تماس ناسالم

قانون اساسی شماره 1 این است که به کودکانتان بیاموزید که بدن آن‌ها به خودشان تعلق دارد.  آن‌ها حق دارند که تصمیم بگیرند با بدنشان چه بکنند و چه کسی و چگونه دیگری بدن آن‌ها را لمس کند. ضروری است برای آن‌ها همان حقوق ما فراهم شود.

به کودک خود بیاموزید تا با احترام به حریم خصوصی افراد دیگر، به حریم خصوصی خود احترام بگذارند. باید به کودکان گفته شود کاری که او دوست ندارد دیگران با بدن او انجام دهند را او نیز نباید با بدن دیگران انجام دهد.

به عنوان مثال، اگر آن‌ها روی شما بالا و پایین می‌پرند، شما می‌توانید بگویید (من نمی‌خواهم که تو روی من بالا و پایین بپری، لطفاً این کار را نکن.) به همین طریق اگر آن‌ها خواهر و برادر خود را نیشگون می‌گیرند، آن خواهر یا برادر باید بگوید "بس کن".

به کودکانتان یاد دهید که باید به این درخواست احترام بگذارند. همیشگی بودن قوانین و الگو سازی با مثال‌هایی از این دست به فهم کودکتان در این خصوص کمک می‌کند.
به خواسته‌های آن‌ها احترام بگذارید و بگذارید بدانند که هیچ کسی حتی والدینش حق ندارند که آن‌ ها را بدون اجازه لمس کند. قبل از لمس کودکتان از او اجازه بگیرید. حتی در موارد ساده روزمره: دوست داری که در پوشیدن کفش‌هایت به تو کمک کنم؟

از آن‌ها برای این که پیش از خواب ببوسیدشان اجازه بگیرید، درخواست یک بوسه نکنید. آن‌ها را مجبور نکنید وابستگان را بدون این که تمایل داشته باشند ببوسند و به آن‌ها بیاموزید که مؤدبانه بگویند: الان دوست ندارم ببوسم.

 

به آن‌ها بگویید" تماس خوب" چیست؟

تماس خوب، تماسی است که به ما احساس امنیت بدهد یا تماسی است که باعث شود ما احساس خوبی داشته باشیم و لبخند بزنیم. این تماس موجب می‌شود که احساس کنیم به ما اهمیت داده می‌شود. سعی کنید برای کودکان توضیح دهید که برخی تماس‌های خوب ممکن  است ناراحت کننده یا دردآور باشند مانند تمیز کردن محل بریدگی زخم زیرا موجب بهبود آن می‌شود.
 

همچنین به کودکان بگویید" تماس بد" چیست؟

تماس بد تماسی است که به بدن یا احساسات آن‌ها لطمه وارد کند. مثل لگد زدن یا هل دادن.

 

به آن‌ها بگویید" تماس ناراضی" چیست؟

تماس ناراضی تماسی است که ممکن است به خودی خود بد نباشد اما شما در آن لحظه به آن تمایلی ندارید. مثلاً تاب خوردن اغلب خوشایند است اما بعد از یک وعده غذای حسابی ممکن است تمایلی به آن نداشته باشید.

 

به آن‌ها بگویید چه تماسی "سوء استفادهٔ جنسی" است؟

نامیدن این نوع تماس به عنوان سوءاستفاده جنسی، روشن می‌سازد که این تماس کاملاً از انواع دیگر تماس‌ها متفاوت است. تماس سوء استفاده جنسی، تماس قسمتی‌هایی از بدن کودک است که معمولاً هنگام پوشیدن لباس شنا پوشانده می‌شوند و این تماس موجب ترس کودک، وحشت، یا تردید او می‌شود. به کودکان توضیح دهید که ممکن است این تماس احساس خوب یا هیجان انگیزی و یا احساس عجیبی در آن‌ها بوجود آورد. تماسی که غالباً از سوی سوء استفاده کننده خواسته می‌شود که پنهان بماند همان سوء استفاده جنسی است. برای آن‌ها روشن سازید تماس سوء استفاده جنسی همچنین ممکن است از روی لباس انجام شود مثلاً اگر کسی از روی شلوار به اندام تناسلی آن‌ها دست بزند.
 

هنگامی که شما کودک خود را لمس می‌کنید، ازاو بخواهید که به شما بگوید که این تماس چگونه تماسی است. مثلاً بپرسید که خوب بود اگر الان یک بزرگسال دست شما را لمس می‌کرد؟ و یا اشکالی ندارد که یک بزرگسال شکم شما را لمس کند؟ سعی کنید آن‌ها را تشویق کنید تا پاسخ‌های خود را توضیح دهند.

 

- نه گفتن!
 

از سنین بسیار پایین، به کودکان آموزش داده می‌شود که حرف بزرگ‌ترها را گوش کنند: "آنچه را که از تو خواسته می‌شود انجام بده!" و البته برای کودکان کم سن و سال تفاوت گذاری میان قوانینی که باید از آن اطاعت کنند و قوانینی که لازم نیست اطاعت کنند، سخت است.

به کودکتان بیاموزید که آن‌ها حق " نه " گفتن دارند! از آن جایی که اکثریت سوء استفاده از کودکان، نه بر مبنای زور، بلکه بر مبنای متقاعد کردن است، آموختن این موضوع به کودکان که با قدرت و جدیت نه بگویند، تفاوت زیادی در موقعیت‌های مختلف ایجاد می‌کند. کودکان نیاز دارند تا تمرین کنند که چگونه نه بگویند! شما می‌توانید برای آن یک بازی بسازید. این بازی نباید برای آن‌ها ترسناک باشد، اما باید به آن‌ها کمک کند که اگر کسی قصد سوء استفاده از آن‌ها را داشت، جرات و مهارت نه گفتن را داشته باشند.

بدیهی است که مواردی وجود دارد که کودکان اجازه ندارند نه بگویند و این جا است که دشواری و سردرگمی رخ می‌دهد. برای کودکان روشن کنید که آن‌ها حق دارند که به هر کسی که می‌خواهد آلت جنسی، سینه، باسن آن‌ها یا هر جایی که طبیعتاً با پوشیدن لباس شنا،  پوشانده می‌شود را دست بزند نه بگویند.

برایشان روشن کنید که آن‌ها حق دارند با صدای بلند نه بگویند، حتی اگر طرف مقابل یک  بزرگسال باشد و برای این نه گفتن به دردسر نخواهند افتاد. به کودکان بگویید به احساساتشان اعتماد کنند و اگر دربارهٔ چیزی احساس خوبی ندارند، نه بگویند!

ممکن است بعضی مواقع لازم باشد کسی بدن آن‌ها را لمس کند- مثلاً پزشک هنگام معاینه – اما برای آن‌ها روشن سازید که این تماس وقتی بدون اشکال است که شما همراهشان باشید و و مستقیماً بگویید این تماس خوب است. می‌توانید این گونه توضیح دهید که این تماس خوب   است و برای سلامتی شما لازم است.
شما می‌توانید سناریویی ترتیب دهید و با آن‌ها بازی (بله یا نه) انجام دهید و از آن‌ها بخواهید بگویند که آیا اشکالی ندارد که در این موقعیت‌ها (نه) بگویند؟ از آن‌ها بخواهید تا پاسخ‌هایشان را توضیح دهند. مثلاً:
 

- آیا این درست است که اگر مادر از تو بخواهد اتاقت را تمیز کنی، بگویی نه؟

- آیا این درست است که وقتی پدر از تو می‌خواهد که دندان‌هایت را مسواک بزنی، بگویی نه؟

- آیا این درست است که به عموی خود که می‌خواهد روی زانویش بنشینی، نه بگویی؟

- آیا درست است که اگر معلم خواست به آلت تناسلی تو دست بزند، بگویی نه؟

- آیا این درست که اگر یک بزرگسال روی سرت دست کشید، بگویی نه؟

- آیا این درست است که اگر بزرگسالی اندام جنسی تو را قلقلک داد و تو حس خوبی پیدا کردی، بگویی نه؟

- آیا درست است که اگر بزرگسالی از تو بخواهد کاری انجام دهی که احساس می‌کنی اشتباه است، بگویی نه؟

- آیا درست است که وقتی بزرگسالی از تو بخواهد رازی را به والدینت نگویی، بگویی نه؟

- آیا درست است که وقتی بزرگسالی از تو بخواهد که کمربندت را باز کنی، نه بگویی؟

- آیا درست است که وقتی خواهرت از تو بخواهد که اندام جنسی او را لمس کنی، نه بگویی؟

- آیا درست است وقتی حالت خوب نیست و معلم از تو می‌خواهد که شلوارت را پایین بکشی، بگویی نه؟

این بازی و چک کردن مرتب این موارد کمک می‌کند که آن‌ها نه گفتن را همزمان تمرین کنند. برای کودکان بزرگترشما می‌توانید این بازی را به بازی (چه می‌کنی اگر...؟) تغییر دهید تا سناریوها را پیچیده‌تر کنید که موقعیت‌هایی را که آن‌ها احتمالاً با آن مواجه خواهند شد را منعکس کند.

 

- به کودکانتان دربارهٔ رازهای بد آموزش دهید.

 

هیچ کس به اندازهٔ یک کودک رازنگهدار نیست. (ویکتور هوگو)

اغلب سوء استفاده کنندگان به قربانیانشان می‌گویند آنچه برای آن‌ها اتفاق افتاده است را مانند یک راز پیش خود نگه دارند. از سنین پایین به کودکانمان می‌آموزیم که بعضی چیزها را نگویند که راز نگه دار باشند که لباس‌های کثیف درون لباسشویی نباید در معرض دید قرار   بگیرد. تعجبی ندارد که برای کودکان این موضوع گیج کننده باشد!

به کودکانتان بیاموزید که هر رازی که آن‌ها را ناراحت می‌کند را می‌توانند بگویند. هر رازی که موجب شود آن‌ها حس بدی داشته باشند، غمگین شوند یا بترسند، رازی است که باید گفته شود. بارها تکرار کنید کودکان نباید به قولی که موجب می‌شود در درون حس بدی داشته باشند، پای‌بند باشند.

به کودکانتان تفاوت میان راز و سورپریز را بگویید: یک سورپریز چیزی است که بعداً می‌توانید آن را بگویید ولی راز چیزی است که از شما خواسته شده است هرگز نگویید.

 

- به علائم هشدار دهنده در بزرگسال‌ها دقت کنید.

ممکن است کودکان نشانه‌ای را بگویند که همیشه هم درست نیست اما علایمی هم هستند که از سوی سوء استفاده کنندگان نمایش داده می‌شود. به خاطر بسپارید که معمولاً سوء استفاده کنندگان، شبیه آنچه که شما از ظاهر یک سوء استفاده کننده انتظار دارید، نیستند. برخلاف تصاویر معممول ارائه شده از سوی رسانه‌ها، آن‌ها شبیه هیولا یا شبیه چهره‌های جنایتکاران که با نگاه‌هایشان در عکس‌ها به شما خیره شده‌اند نیستند. سوء استفاده کنندگان به خوبی می‌توانند جلب اعتماد کنند. این همان شیوهٔ عمل آن‌هاست و به نظر می‌رسد که آن‌ها بهترین مردم، مفیدترین، متفکرترین و دوست داشتنی‌ترین مردم هستند. البته به کسی به خاطر این که خوب و دوست داشتنی است، شک نکنید که سوء استفاده گر است. در واقع منظور ما این است که اگربه کسی که ویژگی‌های یک هیولای پدوفیلی را ندارد مظنون بودید، او را کنار نگذارید.

- مراقب بزرگسالانی باشید که:

- حریم خصوصی کودکان را نادیده می‌گیرند و یا به آن تجاوز می‌کنند.

- به ابراز علاقه فیزیکی اصرار می‌کنند، حتی وقتی که کودکان احساس ناراحتی می‌کنند.

- به سپری کردن زمانی تنها با کودک به دور ازسایر کودکان و بزرگسالان اصرار دارند.

- زمان زیادی را به جای گذراندن با بزرگسالان با کودکان می‌گذرانند.
 

- بدون هیچ دلیلی برای کودکان هدایای گران قیمت می‌خرند.
 

- تلاش زیادی برای نزدیک شدن به کودکان می‌کنند.

- پیش از این حرف‌هایی دربارهٔ اتهامات قبلی آن‌ها وجود داشته است.

- در شما احساس ناخوشایندی به وجود می‌آورند بدون آن که دلیل این احساس را بیابید.

- به نظر می‌رسد که کودک شما یا دیگر کودکان از او می‌ترسند.

- کودک شما یا دیگر کودکان تمایل ندارند با آن‌ها تنها بمانند.

کسانی که قرار است از کودکانتان مراقبت کنند را مورد پرسش قرار دهید و آن‌ها را تحت نظر بگیرید:
 

- در مورد پرستاری که قرار است از کودک شما نگهداری کند، گواهی عدم سوء سابقه جنایی و توصیه ‌نامه بخواهید.
دربارهٔ دوره‌های آموزشی کارکنان مهدکودک‌ها یا سازمان‌های مسئول پرستاران و سیاست‌هایشان در صورت مشکوک بودن به سوء استفاده، سوال کنید.
-اگربه نظر رسید کودکی احساس آرامش ندارد و یا اصرار دارد که با بزرگسال خاصی باشد، از آو علتش را بپرسید. برای گرفتن پاسخ اصرار کنید.
-اگر یک بزرگسال کودکی را با خود به گردش می‌برد، از دلیل آن اطمینان حاصل کنید. مطمئن شوید که آن‌ها می‌دانند شما از آن والدینی هستید که می‌پرسید!
-همیشه از کودکتان دربارهٔ این که چگونه روزش را گذرانده است، سئوال کنید. سئوال‌های  واضحی بپرسید و اگر به نظر می‌رسد که در پاسخ تعلل می‌کند، برای گرفتن پاسخ اصرار   کنید. با هم به این که چه فعالیت‌هایی در یک گروه مناسب است فکر کنید. بپرسید چرا بعضی فعالیت‌ها دو نفری انجام می‌شود؟

«مزاحمان جنسی ماسک زشتی برچهره ندارند. آن‌ها زرهی از اعتماد بر تن دارند.»
پتی رایز هاپسون

 

- غریبه – خطر

گرچه اغلب خطرهایی که کودکان را تهدیدی می‌کند از سوی غریبه‌ها نیست، اما ضروری است که به کودکانتان دربارهٔ خطر غریبه‌ها آموزش دهید.

برخی تکنیک‌های بسیار ساده می‌تواند به کودکتان کمک کند که خود را نجات دهد.

به کودکتان کمک کنید که یک غریبه را شناسایی کند. وقتی با هم بیرون از خانه هستید از کودکتان بپرسید (آیا آن‌ها غریبه‌اند؟) روشن کنید که حتی اگر چهره یک نفر را بشناسید، آن شخص می‌تواند همچنان غریبه بماند. (مثلاً خانمی که در یک مغازه کار می‌کند.)

 

به کودکتان بگویید هرگز با غریبه‌ها صحبت نکند مگر این که با بزرگسالی باشد که به او اعتماد دارد و هرگز با یک غریبه جایی نرود. بزرگ‌ترهای قابل اعتماد را به او بشناسانید.

اگر غریبه ای به آن‌ها نزدیک شد و از آن‌ها خواست با آن‌ها جایی بروند، به کودکان خود بیاموزید که شلوغ بازی درآورند. به آن‌ها بگویید سرو صدا کنند، به جایی فرار کنند که شلوغ است، فریاد بزنند وهر چه سریع‌تر به کسی بگویند.

 

فریاد بزن، فرار کن، حرف بزن!

- به کودک آدرس خانه و شماره تلفن‌تان را یاد دهید. مطمئن شوید که آن‌ها شمارهٔ فرد قابل اعتماد دیگری را نیز جایی نوشته‌اند و با خود دارند.
- اگر جایی می‌روید که ممکن است از کودک خود جدا شوید، یک "محل ملاقات" داشته باشید، مثلاً کنار فواره.
- اگر فرزندان شما به اندازهٔ کافی بزرگ هستند، برای آن‌ها یک کارت اعتباری و یک کارت تلفن برای مواقع ضروری بخرید. مطمئن شوید که آن‌ها می‌دانند چگونه به شماره‌های ضروری زنگ بزنند و می‌دانند که چه باید بگویند.
- اگر خودتان نمی‌توانید به دنبال کودکتان بروید یک "کلمه رمز" داشته باشید. اطمینان یابید که کودکتان می‌داند که نباید با بزرگ‌تری که اسم رمز را نمی‌داند جایی برود.
- به کودک خود همراهی با دیگران را بیاموزید، مثلاً دو تایی یا در گروه قدم زدن.

 

- فعالیت‌های اینترنتی

آماربسیار ترسناک است، اما از هر پنج کودک، یک نفر در فضای مجازی با تقاضاهای جنسی و یک نفر از هر دو نفر با تصاویر آشکار جنسی در این فضا مواجه می‌شود.

 

کودکان امروز اغلب کار با کامپیوتر را به خوبی بلدند، گرچه اینترنت منبع ارزشمندی است اما به همان اندازه می‌تواند شکارگاه خطرناکی برای پدوفیل‌ها باشد تا با کودکان و نوجوانان  ارتباط برقرار کنند.
 

- از امکانات موجود برای مسدود کردن محتواهای نامناسب استفاده کنید. کوکی‌ها می‌توانند از کار بیافتند. برای اطلاعات دربارهٔ نحوه مسدود کردن محتوای خاص لطفاً با شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنتی خود تماس بگیرید.
- کامپیوتر را در جایی که همهٔ خانواده می‌توانند باشند بگذارید و همان اطراف برای نظارت از چگونگی استفاده از آن حضور داشته باشید.

- سایت‌های مناسب برای کودکان را مشخص کنید و از کودکان بخواهید که به آن‌ها نگاه کنند.

- زمانی را برای آموزش نحوهٔ استفاده از اینترنت به کودکانتان در نظر بگیرید.

- قراردادی با کودکتان دربارهٔ استفاده از کامپیوتر ببندید.

- زمانی را که کودکتان مجاز است از اینترنت استفاده کند محدود کنید.

- دسترسی کودکتان را به چت روم‌های غیر کنترل شده مسدود کنید. هرگز موافقت نکنید که با کسی از طریق چت روم ملاقات کنند.

- کارت اعتباری و قبض تلفن خود را در خصوص هزینه‌های ناآشنا چک کنید.

- هر گونه پیام تهدید آمیز یا نامناسب را به سرویس دهنده اینترنت خود گزارش کنید.

- به کودکتان بگویید هرگز هیچ گونه اطلاعات شخصی، اسم، آدرس، سن، شماره تلفن، آدرس ایمیل و مدرسه، موقعیت مکانی، یا عکس را آنلاین نفرستد.

- اگر کودک شما دوست اینترنتی جدیدی دارد، اصرار کنید که به آن دوست از طریق اینترنت معرفی شوید.

- اگر کودک شما دربارهٔ استفاده از اینترنت چیزی را مخفی نگه می‌دارد، دلیلش را از او سؤال کنید.

 

در صورت وقوع اتفاقات بد چه باید کرد؟

 

اجازه دهید یک نکته مهم را روشن کنم: مهم نیست که شما چقدر والدین فوق العاده‌ای هستید و یا چقدر فرزندتان را در برابر سوء استفاده جنسی آماده کرده‌اید و آن‌ها را از نظر ایمنی مجهز کرده‌اید، گاهی اوقات سوء استفاده جنسی از کودکان در هر حال رخ می‌دهد.

شما نمی‌توانید در همه حال کنار فرزندتان باشید، این غیر ممکن است.

اما همه شما می‌توانید این خطرات را کاهش دهید و اگر اتفاق بدی افتاد سریع آن موقعیت را شناسایی کنید و وارد عمل شوید.

باور گسترده و پذیرفته شده‌ای که در میان کارشناسان سلامت روان وجود دارد این است که  اگر این سوء استفاده ادامه پیدا کند، پیامدهای بالقوه‌ای از نظر جسمی و روانی برای قربانی  در پی دارد.

همین‌طور واکنشی که شما برای مقابله با سوء استفاده از کودکان نشان می‌دهید، می‌تواند أثیر عظیمی در روند بهبود او داشته باشد.

 

 

- شناخت نشانه‌های سوء استفادهٔ جنسی؛

لطفاً به خاطر بسپارید که کودکان تنها برخی از این علائم را خواهند داشت. همچنین این علائم ضرورتاً به این معنی نیستند که کودک شما مورد آزار جنسی قرار گرفته است این نشانه‌ها برای سوء استفاده احتمالی هستند، اما علائم قطعی نیستند. مهم آن است که آگاه باشیم، بدون آنکه نتیجه گیری‌های غیر معتبر و بی‌اساس داشته باشیم.

 

 کودکی که مورد آزار جنسی قرار گرفته است، احتمالاً علائم زیر را خواهد داشت:

- تغییرات رفتاری

- چسبیدن بیش از حد به شما و مقاومت و گریه در برابر جدا شدن از شما هنگامی که می‌خواهید ترکشان کنید.
- داشتن اختلالات خواب، عدم تمایل رفتن به تخت، دیدن کابوس یا دچار وحشت‌زدگی شبانه شدن، ترس از تاریکی.

- بازگشت به رفتارهای کودکانه مثل مکیدن انگشت شست، شب ادراری، مطالبه خرس عروسکی که سابقاً با آن می‌خوابید و گاهی عدم کنترل ادرار یا مدفوع در روز.

- پیدا کردن مشکل در مدرسه؛ همچون مسائل مربوط به نظم و انضباط، کم توجهی، تغییر درعملکرد کارهای مدرسه و ... .

- ترس از یک شخص یا مکان خاص. دوری گزیدن از دیگران.

- بی عیب و نقص بودن و بسیار با ادب بودن، آرام بودن، به شدت دنبال خوشحال کردن دیگران بودن و نمرات بسیار عالی داشتن.

- نوسانات خلقی شدید.

- طفره رفتن وقتی از آن‌ها سئوالی می‌شود و یا از دست دادن حافظه.

- مسائل مربوط به سلامت

- تغییر در عادات غذا خوردن، مثلاً پرخوری یا کم غذایی، وسواس، داد و بیداد کردن.

- بی اختیاری (اختلال رفتاری)

- رفتارهای خود مخرب مانند کوبیدن سر به دیوار، خودآزاری، استفاده از الکل، مواد مخدر، آسیب زدن به آلت تناسلی.

- احساس ناراحتی در آلت تناسلی، سوزش، خونریزی، حساسیت، قرمزی، برفک، خارش،  ترشحات، بوی بد.

- عفونت مجاری ادراری طولانی مدت.

- ضعف‌های عمومی سلامتی مثلاً سردردهای مزمن، دل درد، گلودرد و...

- افسردگی، اضطراب، تصمیم به خودکشی. 

- رفتارهای جنسی نامناسب

- دست زدن بیش از حد به آلت تناسلی یا خود ارضایی در برابر دیگران.
- استفاده از زبان نامتناسب سنشان، مثل نقاشی‌های جنسی.

- داشتن رفتارهای جنسی بزرگ‌تر از سن و یا بی پرده بودن در این خصوص.

- پنهان کردن ویژگی‌های جنسی ثانوی مثلاً پوشیدن لباس‌های گشاد، محکم بستن سینه‌ها.

- تلاش برای غیر جذاب شدن با امتناع از آرایش یا حمام کردن، چاق شدن.

- ترس از درآوردن لباس یا امتناع از درآوردن لباس در باشگاه ورزشی.

- برقرار کردن تماس‌های جنسی نامناسب با دیگر کودکان.

 

در صورت مشکوک شدن چه کاری باید انجام دهیم؟

گرچه بسیار سخت است، اما سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید. کودکان به والدینشان نگاه  می‌کنند تا بدانند که چه باید بکنند و اگر آن‌ها ببینند شما وحشت زده هستید احتمالاً ترس و وحشت آن‌ها نیز بیشترمی‌شود.
اگر شما مشکوک هستید، مهم نیست چقدر شکتان مبهم است، کمک بخواهید. سعی نکنید به تنهایی با همهٔ این مسائل مقابله کنید، زیرا کنار آمدن با این موضوع در خفا، باعث تشدید احساس شرم در کودکتان می‌شود. البته با این موضوع با همان حساسیتی که شایسته‌اش است برخورد کنید، اما متخصصان را از همان آغاز در این موضوع دخالت دهید.

 

 

 

 

- موضوع‌ را گزارش دهید؛

گام اول حتی قبل از این که با کودک خود حرف بزنید این است که مشخصات افرادی را که  به آن‌ها مشکوک شده‌اید به مسئولین حفاظت از کودکان در محل خود (پلیس یا اورژانس اجتماعی)،  گزارش دهید و اجازه دهید آن‌ها به این موضوع رسیدگی کنند. البته شما از روی غریزه می‌خواهید خود با کودکتان حرف بزنید و تأیید آن‌ها را دربارهٔ کودک آزاری بگیرید؛ اما با انجام این کار شما با پرده برداشتن از بخشی از حقیقت، این خطر را ایجاد کرده‌اید که تحقیقات را بی اساس کنید. علاوه بر این، بسیاری از کودکان می‌ترسند که پیش از همه برای والدینشان پرده از این راز بردارند؛ چون می‌ترسند که شما را ناراحت یا عصبانی یا سرخورده کنند. از این رو احتمال اینکه آن‌ها با یک متخصص حرف بزنند بیشتر است. کار شما در این زمان این است که والدین دوست داشتنی‌ای باشید. اجازه دهید آن‌ها بدانند که شما هنوز به آن‌ها عشق می‌ورزید و آن‌ها برای شما خاص‌اند و شما عصبانی نیستید.

 

- به کودک خود و به نیازهایش گوش فرا دهید؛

در این زمان، به این که کودک می‌داند که چه کمکی می‌خواهد، اعتماد کنید. گرایش اغلب والدین بر این است که همه چیز را بهتر کنند و همهٔ آنچه که پیش آمده است را درست کنند و متاسفانه این چیزی نیست که بشود درست کرد. کودکان می‌توانند بیاموزند که بر خشونتی که تجربه کرده‌اند غلبه کنند، اما باید این امر را با شیوهٔ خود انجام دهند. به آن‌ها اجازه دهید که  کم یا زیاد، همان اندازه که مایل‌اند با شما حرف بزنند. آن‌ها را برای افشا کردن جزییات  دردناک تحت فشار نگذارید مگر این که خودشان بخواهند و نسبت به این حقیقت حساسیت داشته باشید که برخی کودکان احتمالاً ترجیح می‌دهند با یکی از وابستگان مورد اعتماد یا یک متخصص سلامت روان حرف بزنند. این کنار گذاشتن شما نیست. روشن سازید که شما آنجایید تا هر وقت و هر طور که آن‌ها نیاز دارند به آن‌ها گوش دهید.

 

- به کودک خود اطمینان دهید؛

کودک شما احتمالاً از این که کس دیگری دربارهٔ اتفاقی که افتاده چیزی بفهمد بسیار می‌ترسد. ممکن است سوءاستفاده کننده به او گفته باشد کسی حرف‌هایش را باور نمی‌کند، یا این که اگر موضوع را به کسی بگوید برای آن‌ها دردسر می‌شود، یا مادر دیگر دوستش نخواهد داشت. از همان آغاز روشن سازید که او را باور دارید. روشن سازید که مهم نیست چه اتفاقی افتاده است و این تقصیر او نبوده است. به او اطمینان دهید که کار درستی کرده که حرف زده است و این که شما به خاطر شجاعتش بسیار به اوافتخار می‌کنید. اجازه دهید که او بدانند شما دوستش دارید و همیشه خواهید داشت.

 

- با سوء استفاده‌گر جنسی روبرو نشوید؛

مهم نیست چقدر شما مایلید با سوء استفاده گر جنسی مواجه شوید؛ این کاررا به متخصصان بسپارید. انرژی شما، در این زمان باید صرف دادن احساس امنیت و عشق به کودک خود شود و صرف انرژی بر روی سوء استفاده گر جنسی توانایی شما را برای انجام این کار محدود می‌کند. کودک احتمالاً احساس بسیار متفاوتی نسبت به سوء استفاده گر جنسی دارد، به خصوص اگر او یکی از اعضای خانواده باشد و بنابراین دیدن این که شما از دست او بسیار خشمگین هستید موجب احساس گناه در او می‌شود.
مواجه شدن با سوء استفاده گران جنسی همچنین می‌تواند برای شما نیز خطرناک باشد چون افراد وحشت زده کارهای وحشتناکی می‌کنند؛ و نهایتاً ممکن است شما ناخواسته شواهدی که علیه آن‌ها است را به آن‌ها بگوئید.

 

- دریافت کمک برای خودتان؛

سوء استفاده از کودک یکی از بدترین چیزهایی است که والدین ممکن است مجبور شوند با آن کنار بیایند. مهم است که شما برای خود کمک بخواهید زیرا بدون این امر، بعید است شما بتوانید از کودک خود به شیوه‌ای که او نیاز دارد، حمایت کنید. سازمان‌های حمایت کننده‌ای که برای والدین کودکانی که از آن‌ها سوء استفاده شده است، وجود دارد. همچنین مراکز خدمات اجتماعی، می‌توانند شما را با افرادی آشنا کنند که می‌توانند به شما یاری رسانند.

 

منبع: http://www.pandys.org
ترجمه: آستیاژ (مامان پرنیا)